6 Din, İnsanlığın Var Olması İçin Gereklidir

       Forumlarda ve çeşitli internet sitelerinde benim gibi dine inanmayan arkadaşların, dinin yok olması gerektiğini söyleyen sözlerini duyuyorum. Belli ki bu sözler,  inançlı insanların dünyada dinsizliğin yok olması gerektiğini söyleyen sözlerine oldukça benziyor.  Her iki tarafın da sözlerini dinleyen,   dine inanmayan, daha doğrusu gerçekliğini şüpheli gören biri olarak her iki grubu da haksız buluyorum.  Yeni yazımda bu mesele üzerinde konuşacağım.

        Dinsiz arkadaşlar, din zararlıdır ve yok olması  gerekiyor diyorlar her zaman. Dinsizlik açısından bakacak olursak dinin dünyaya zararları inanılmaz boyutta. Tabii bu burada din derken kasıt milyonlarca inanı bulunan üç büyük semavi din olduğunu belirtmek daha doğru olacak. Özellikle, din için yapılan savaşlarda milyonlarca insan ölmesi, mezhep çatışmaları, din yüzünden yaşanılan ayrımcılık, dinin insanları sarhoşlaştırması, gericiliği beslemesi, insanlığın sorunlarının çözümünü ertelemesi gibi sebeplerden dolayı insanlığa verilen zararlar ciddi boyutta olduğunu söylemek yerinde olacaktır.  Bunları söylerken yazımızı okuyan inançlı arkadaşlarımızın itirazlarını duyar gibi oluyorum. Bu yüzden birkaç cümleyle bahsettiğim bu zararları kısaca genişletmek yerinde olacaktır:
      Öncelikle dünyada tek bir dinin hakim olmaması sebebiyle -üç büyük din oluştuğundan beri-  çeşitli savaşlar yaşanmış ve bu savaşlarda milyonlarca insan ölmüştür. Bu savaşlara Haçlı Seferleri, İslam devletinin yayılması için yapılan savaşlar ve mezhep savaşları örnek verebilir. Günümüzde kutsal şehir Kudüs için yaşanılan çekişmeler her dinin kendini barış dini göstermesi bakımdan düşündürücüdür. Milyonlarca insanın din savaşlarında öldüğünü düşünürsek belki de dinlerin olmaması dünyaya mutluluk getireceğini söylemek yerinde olacaktır. Ayrıca her dinin içinde yer alan savaşmayı emreden kutsal metinler de dinlerin savaş yaratma özelliğini ortaya çıkarır. Bu bakımdan dinlerin savaşlar yaratması özelliği üzerinde konuşulması gereken bir konudur. 
      Dinlerin zarar getirdiği düşünülen diğer bir konuda ayrımcılık meselesidir. Ayrımcılık ya da ayrı görme insanlığın vazgeçilmez hislerindendir. İnsanlar başka insanları tanırken en başta ondaki ayrımlardan yararlanır. Dinlerin bölgelere ve yerleşimlere göre farklılık göstermesi mezheplere ve farklı dinlere göre ayrımlar yaşanması insanların sınıflandırılmasına neden olmuştur. İslamiyet’te, Şiiler ve Alevilere yapılan zulümler, Hristiyanlık ’ta Protestanlara karşı yapılan zulümler ve katliamlar bir dinin taraftarlarının kendi içerisindeki başka gruplara hoş görüsü olmadığını göstermektedir. Bu durum sadece üç büyük semavi dine özgü değildir. Din denilen kavramın yarattığı bir kargaşadır.
      Dinin insanlara sarhoşlaştırması meselesine gelince her din aynı etkiyi yaratmasa da özellikle semavi dinlerin insanlığın kültürel ve bilimsel açısından gelişmesini etkilediği bir gerçektir. Semavi dinlerin içindeki her şeyi yapan Tanrıdır, her şeyi kontrol eden odur ve her şey çok önceden yazılmıştır düşüncesi insanın ister istemez yeni şeyler araştırmasını ve yeni şeyler öğrenmesini engeller.  Bunlardan öte her şeyin kaynağı kutsal kitaplar olarak görüldüğü için bilimsel teoriler de hiçe sayılır. Sonuçta bilimsel gelişme ve din birbirine zıt kutuplar oluşturur. Bu gerilik, sadece bilimsel alanda değildir. Kültürel anlamda da geriliğin temel nedenidir diyebiliriz. Örneğin, kutsal kitaplarda herhangi bir suç için verilen cezaların ilelebet doğru olduğunu kabul etmek suçların önlenmesini ve toplumsal gelişmeyi olumsuz manada etkiler. Bu konuda aklıma gelen en iyi örnek Kuran’daki hırsızlık için el kesme cezasıdır. Hırsızlık için caydırıcı binlerce çözüm yolu varken el kesmeyle bir şeylerin düzelebileceğini zannetmek ve savunmak toplumsal sorunların daha da derinleşmesini sağlar.
      Peki dinin zararları olduğu kadar yararları yok mudur? Din, dinsizlerin dediği gibi zararlı bir şey midir? Dine inanmayanlar dinlerin yok olduğu zaman dünyanın yeniden yapılanacağını ve her şeyin daha iyi olacağını söylerler.  Bunu söyleyenler dinlerin yararlarını düşünmedikleri ortadadır. Öncelikle din insanlığa pek çok bakımdan zarar vermiş de olsa yararları belki de zararlarını yok etmektedir.  Dinin en büyük yararı toplumun her kesimine hitap etmesidir. Dinin en önemli özelliği, dini anlamak için yüksek bilgi birikimine gereksinim duyulmamasıdır. Din, insanlara sonsuz bir yaşam vaat ederken onların iyi şeyler yapmasını söyler. İnsanı hayvandan ayıran en önemli özellik olan empati yeteneğini kazandırır. Gerçek empati yeteneği bir başkasına kendimizi koyarak elde edilir ancak dinin kazandırdığı empati yeteneği ve merhamet, gerçeğinin yerini tutmasa da işe yarar. Bu durum, dağdaki çobanın da tutun da meclisteki başbakanına kadar etkiler. Din, insan hangi konumda olursa onun empati kurarak ve merhamet ederek insanların davranışlarını frenlemesini sağlar. Yapacağı hareketlerde acaba ben bu kötülüğü yaparsam Tanrı ne der düşüncesini aklına getirir veya merhamet duygusunu, empatiyi harekete geçirir. Bu bakımdan din, akılımızın içgüdülerimizi frenlemesini bir nebze olsun sağlar diyebiliriz.  Buna bir örnek vermek gerekirse sadece din var olduğu için kötülük yapmayan insanları örnek gösterebiliriz. Sadece Allah düşünülerek kötü şeylerin yapılması engelleniyorsa din denilen olgu aslında oldukça kuvvetlidir. Bu olguya sahip olmayan dinsizlik için böyle bir durum söz konusu değildir. Dinsizlikte insanı insan yapan değeleri, empatiyi ve gerektiğinde kendini frenleyebilme yeteneğini kazanmak için yüksek kültür ve eğitim şarttır. Eğitim derken bu eğitimin okullarda ezberi derslerle kazanılan eğitimden olmadığını da söylemek gerek.  Bazı değerleri kazanmak için bol bol araştırma yapmak, kültürlenmek şarttır. Dinler ortadan kalktığında, dinlerin yalan olduğu anlaşıldığında insanlara empatiyi ve sevgiyi aşılamaya çalışan bir kurum olmayacağı için belirli şeylerin öğrenilmesi ancak çok okuyan çok araştıran belirli bir seviyeye ulaşmış kültürlü insanlara has olacaktır. Din olmadığında bu kültüre ulaşamayanlar cennet ve cehennem gibi frenleyici unsurlar olmadığı için başkalarını düşünemeden her şeyi yapma hakkını kendinde bulacaktır. Bu durumda insanları frenlemek için tek unsur kanunlar olacaktır. Kanunlar da büyük felaket zamanlarında yetersiz kalacağı için insanlık kaos ortamına girecektir. Yeryüzündeki bütün dinlerin ortak işlevi belki de insanlığın içindeki canavarın ortaya çıkmasını engellemesidir.
       Din, insanlığın içindeki canavarı ortaya çıkması engellemesinden başka insanları birbirine yakınlaştırma, sosyal düzeni sağlama gibi görevleri de vardır. Özelikle bayramlarda yaşanılan ulusal sevincin ve yardımlaşmanın yerini hiçbir şey tutamaz.  Bu bakımdan sosyal yardımlaşmayı sağlaması bakımdan din, insanlığın olmazsa olmazıdır.
       Dinin yararlarını ve zararlarını karşılaştırınca din olmazsa insanlık da olmaz, düşüncesini savunduğumu söyleyebilirim.  Dinsiz bir dünyayla mutlu olabileceğimiz düşüncesi tamamen bir ütopyadır. Dinsiz dünya, kaos ortamı ve yok olma demektir, çünkü insan öncellikle düşünen bir hayvandır. İnsan içindeki iç güdülerle ve içindeki yok edici duygularla da hareket eder. Kendini kontrol eden düşüncelerin olmadığı bir ortamda eğer yeterli kültür düzeyine sahip değilse,  insan içinde bulunduğu şartlara göre her şeyi yapabilir. Bundan öte Tanrı inancı olmayışı, insanları felaket anlarında akıl dahi edemeyeceği sapkın davranışlarına götürebilir ya da mevcut durumu daha kötü bir hale sürükleyebilir. Bu konuda bir örnek vermek gerekirse, örneğin dünyaya yaklaşan ve onu yok edecek bir meteor için dine Tanrıya inanmayan halk, son saatlerimiz diyerek çözüm aramak yerine panik yaparken belki de Tanrıya inanan halk, içindeki umutla gelen meteor için bir şeyler yapacaktır. Din bazen sahte  olduğu gözükse de toplumları frenlediği, bizlere umut aşıladığı ve yaşama tutunmamızı sağladığı için dünya için ihtiyaçtır öncelikle.
      Bunları söylerken söylemeyi unuttuğum bir şey daha var. Dinlerin bir ihtiyaç olduğunu söylerken zararlarını da göz yummamamız gerekmektedir.  Zaman ilerledikçe dinlerin getirdiği zararlardan dolayı ve içindeki mantıksızlıklar dolayı dinsizlik ve hiçbir şeye inanmama yeni bir din halini almaya başlamıştır maalesef. Maalesef dememin sebebi dinler, bilinçaltını dinleyen insanlar için olumlu etkiler yaratırken dinsizlik bunun tam tersini yapmaktadır. Bu olumsuzluğun ortadan kalkması için dinsizliğin dünyaya hakim olabilmesi için yüksek kültür düzeyi oldukça gereklidir.  Günümüzde istersek kabul edelim, istersek etmeyelim, dinsizlik yeni bir din haline gelmektir; çünkü dinleri mantık süzgecinden geçirdikçe doğru olmadığını mantıksız olduğunu gören insan sayısı artmaktadır. -Bu insanlardan bir tanesi de benim. -
      Dini gerekli görsem de neyin nasıl olması gerektiğini bildiğim için, benim için dinimin olmaması pek de sorun değil, çünkü ben evrensel ahlaka ve doğrulara inanıyorum. (Aslında bu benim dinimdir) Ancak herkes benim gibi değil ya da herkes benim gibi evrensel ahlak kurallarını temel almıyor, her insan karşısındaki insanlara insan olarak davranmayı düşünerek elde edemiyor maalesef.  Bunun sonucu olarak da yüksek kültürün olmadığı yerde yani empatinin önce insan diyerek kazanılmadığı yerde dinsizliğin bilinçsiz şekilde gelişmesi başlı başına bir sorundur.
     Gelecek yüzyıllarda görülüyor ki mevcut dinler yok olup gidecek. Bu da işin içinden çıkamayacağımız kaos ortamı yaratabilir zor anlarda. Bu tehlikeye karşı mevcut dinleri restore etmek, yeni mezhepler ve yeni yorumlar da sunmak işe yaramayacağı gözükmektedir. Bu durumda yapılması gereken belki de içimizdeki dini ortaya çıkarmak olacaktır ya da yüksek kültüre ulaşmış bir dünya yaratmak olacaktır.
      Yukarda kaygı duyduğum şeyleri dile getirsem de gelecek için olumsuz düşünmüyorum. Herkesin içinde; henüz yazılı hale geçmemiş sevgi, merhamet, dürüstlük, adalet ve yaratıcının ışığı gibi kavramlardan oluşan gizli bir dinin var olduğuna inanıyorum ve bu olguların gerçek din olduğunu düşünüyorum.

        Günün birinde umarım, içimizdeki din yazılı hale gelir ve sahte yazılı dinlerin yerini tutar (!)